આજના ડિજિટલ યુગમાં AI અને મોબાઈલની સુવિધાઓથી સરળતા વધી છે, પણ હાથેથી લખવાની કલા ધીરે ધીરે લુપ્ત થતાં જાય છે. વ્હોટ્સએપ અને ઈ-મેલમાં બોલીને લખાવવું શક્ય બન્યું છે, પરંતુ જાતે લખવાનો આનંદ અને મહત્ત્વ આજે ઘટી રહ્યું છે. હાથથી લખવાનું અભ્યાસ જીવનમાં સૂર અને લાગણી સંવેદનાને જાળવે છે. જે વ્યક્તિ હાથથી લખતા હોય, તેમના માટે એ એક અનોખો અનુભવ અને એકાગ્રતા હોય છે. હસ્તલિખિતમાં જીવનના જુદા પળો જીવંત બની ઊભા થાય છે. પેન અને પેપરનું મહત્ત્વ હજુ પણ અપરંપાર છે, અને ‘પેપરલેસ’ જવલંત સંસ્કૃતિ હોવી જોઈએ, છતાં હાથથી લખવાની લાગણીને ક્યારેય ભૂલી ન શકાય.